Le pàar en nìgol biàanc, n'alit de vèent

che pàsa cun la grasia e la dulcésa

e quasi frasturnàade, tra la gèent,

che ghe surìid de gioia e cuntentésa.

 

Chi bei musett; tiràad da  l'emusiòon,

i sà che incòo, la fésta, l'è per luu

l'è el dé de la sò prima cumeniòon,

del primm, del grand  inconter cul Signùur!

 

Rìva i mascètt, teuti eleganti e bei,

le braghe longhe per la prima volta,

i pàar di umètt, anca se gh'è de chéi

en pò impaciàat....ma cun purtàada sciolta.

 

L'è pièena, la navàda, de bei fiùur,

la ciéesa pusè granda, incòo, la pàar....

i è in fésta i parèent e genitùur                                         

cun i occ semper là, fìss in sé l'altàar.

 

E pò, in seu la piàsa, i cumèent:.......

" Dio, sa l'è bèla!"....." Varda, itée, chél là!"

-" Sa gh'èet pruàat?.... Dìime, sèet cuntèent?"

.....Piàan piàan, i sfòla teuti: i và a mangiàa.

 

Pò... quàand pusè grandéi i diventàrà

e i se rituarà amò là, in ch'i bàanc,

la mèent la pudrà mai desmentegàa

chélé braghine longhe.... chél vestidéen biàanc!