Na bela truaada
Se sà: le radio libere, adess,
j è le pusè sentìide, anca perchè,
per via de sta al pàss cun el prugress,
se te n'èet voja i te sculta àan té.
Da 'n pò de tèemp, però, i g'à inventàat,
per la delisia, forse, de le urécie,
de fàa cantàa anca teuti i stunàat.....
le dòne, dale giojne a le vécie!
Ma sée! Per na ridìida va bèen teutt
e l'importante l'è partecipàa.
L'è cuma i giòogh.... ma gh'è mìa gnèent de breutt
se anca jeun el seguita a sbagliàa!
Mandèeme péei, o bèghe, o de le fòoje....
( e chi l'è propria l'ultima truàada )
cusé i partecipanti, i scòod le vooje
de fàase anca na bèla scampagnàada.
El dìis Daquati, a forsa de pensàa:
ma cusa 'n fumm, inféen de ste bundàansa?
Sarèss mia mèi che se fumm mandàa
vergota che impienìsa en pòo la pansa?
Mandèe castagne grose, per el giòogh!
Mandèene tante.... anca sètt o ott,
cusé mé per Nadàal, veséen al fòogh,
me mangiarò, bei càald..... i biligott!
